Εκατό χρόνια μοναξιά. Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές

Δεν είναι μόνον η ιστορία και η πλοκή που κάνουν αυτό το βιβλίο γοητευτικό. Είναι η απίστευτη λαογραφική και κοινωνική του “ταπετσαρία” , ο λόγος και ο ρυθμός της ανάγνωσης που σε παρασύρουν στο χώρο και στο χρόνο της αφήγησης από το πρώτο λεπτό. Ο Μαρκές έχει δικό του σύμπαν. Παρόλο που μπορεί κανείς να δει πολλές ομοιότητες με άλλους ισπανόφωνους όπως η Ιζαμπέλ Αλιέντε, ο αφηγηματικός παλμός καμιά φορά θυμίζει Χέμινγκγουέι χωρίς ποτέ να αποχωριστεί τη μετάβαση στο μεταφυσικό και τη φαντασία. Μια προφητεία είναι αρκετή για να πλαστεί ένας κόσμος, για να δεθούν οι ζωές και οι πράξεις των ανθρώπων γύρω απ’ την εκπλήρωσή της. Μια εκλεκτική συγγένεια με την αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο Μαρκές το έχει ξανανακάνει στο “χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Το κάνει όμως πολύ καλά.